پس‌زمینه تاریخی
در سال ۱۳۵۶، «گاو» به کارگردانی داریوش مهرجویی نخستین فیلم ایرانی بود که به شاخه بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان اسکار معرفی شد. آن گام جسورانه، علیرغم موقعیت کم‌رونق سینمای ایران در آن دوران، هشداری بود به جهان که روایت‌های ایرانی ظرفیت جهانی شدن دارند.
نقاط عطف و دستاوردها
در طول چهار دهه بعد، تلاش فیلمسازان ایرانی با استقبال و شگفتی داوران اسکار همراه شد و چند عنوان برجسته نامزد یا برنده جایزه شدند:
- جدایی نادر از سیمین (اصغر فرهادی، ۱۳۸۷): نخستین جایزه اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان که وجهه‌ی جهانی سینمای ایران را دگرگون کرد
- فروشنده (اصغر فرهادی، ۱۳۹۲): دومین اسکار فرهادی و تاییدی بر دغدغه‌های اجتماعی و انسان‌گرایانه او
- دیگر نامزدها شامل «بچه‌های آسمان» (مجید مجیدی)، «آفساید» (جعفر پناهی) و «جدایی» (محمد رسول‌اف) هستند که هر کدام در نوع خود پنجره‌ای به پیچیدگی‌های فرهنگی و اجتماعی ایران گشودند
موانع و چالش‌ها
با وجود موفقیت‌ها، مسیر همیشه هموار نبود:
- سیاست‌های گوناگون در انتخاب و معرفی فیلم‌ها که گاهی به انصراف یا تحریم آثار می‌انجامید
- فیلترهای داخلی و دغدغه‌های ممیزی که دست فیلمساز را در بیان آزادانه می‌بست
- مقاومت میان نگاه جشنواره‌پسند و انتظارات بازار داخلی
این مشکلات هربار بار دیگر ثابت کرد که پشت هر نامزدی یا جایزه، قصه‌ای از ایستادگی و خلاقیت نهفته است.
چشم‌انداز آینده
فیلمسازان جوان ایرانی امروز با ابزارهای دیجیتال و روایت‌های نوین، فراتر از رقابت برای اسکار، به دنبال انتقال صدای واقعی جامعه‌ای‌اند که در دل تضادها می‌تپد. آن‌ها می‌دانند که هر قدم به جلو، پیامی جهانی درباره فرهنگ، امید و مقاومت است؛ گواهی بر این‌که هر روایت بومی، قابلیتی جهانی دارد.
من فارغ‌التحصیل رشته زبان و ادبیات فارسی هستم و از همان دوران دانشجویی به نقد ادبی و دنیای کتاب علاقه‌مند بودم. فعالیت حرفه‌ای خودم را از سال ۱۳۹۴ با نوشتن یادداشت‌ها و نقد کتاب در یک وبلاگ شخصی آغاز کردم. پس از کسب تجربه، به عنوان نویسنده و ویراستار با چندین نشریه فرهنگی و ادبی همکاری کردم و اکنون به عنوان دبیر سرویس ادبیات و هنر در یک مجله معتبر فرهنگ و ادب فعالیت می‌کنم. تلاش من این است که پلی باشم بین نویسندگان و خوانندگان و آثار ارزشمند را به جامعه معرفی کنم.
Leave a Reply