در هفته‌های گذشته، هیئت مدیره مدارس ادمونتون در استان آلبرتا فهرستی بیش از ۲۰۰ عنوان کتاب را از کلاس‌ها و کتابخانه‌ها حذف کرد؛ اقدامی که «سرگذشت ندیمه» (The Handmaid’s Tale) اثر مارگارت آتوود را نیز در بر می‌گرفت. در واکنش به این تصمیم، آتوود با انتشار یک داستان کوتاه طنز در شبکه اجتماعی «ایکس» (توییتر سابق)، بار دیگر نشان داد که نویسنده چگونه می‌تواند با زبان ادبیات و کنار زدن نقاب جدیت، صدای اعتراض خود را بلند کند.
در این پیش‌درآمد سه‌خطی، آتوود می‌نویسد: «جان و مری هرگز دماغ‌شان را لمس نمی‌کردند، هیچ‌گاه شکم‌شان کار نمی‌کرد و هرگز جوش نمی‌زدند.» با این کنایه، او پوچی حذف بوک‌های پرشماری را به تصویر می‌کشد که قرار نیست مخاطب با واقعیت‌های دشوار زندگی، تاریخ یا سیاست روبه‌رو شود.
ابعاد پنهان سانسور
آتوود در سخنرانی خود برای «پن اینترنشنال» گفت مسئولان آموزش‌وپرورش به‌دنبال این‌اند که جوانان «به دیکتاتوری فکر نکنند». اما حذف آثار ماندگاری مانند موارد زیر، تنها نشان‌دهنده ترس از طرح سؤال‌های بنیادی درباره قدرت و عدالت است:
- «سرگذشت ندیمه» از مارگارت آتوود
- «۱۹۸۴» از جورج اورول
با واکنش گسترده جامعه ادبی و رسانه‌ها، دولت فدرال کانادا پس از اعتراض‌ها دستور تعلیق این فهرست را صادر کرد و اکنون فهرست در حال بازنگری است.
فراخوانی برای نویسندگان
آتوود در داستان کوتاهش از هم‌نسلان خود خواسته تا:
- قصه‌هایی بنویسند که امید را گسترش دهند
- از ارزش آزادی بیان در برابر هر گونه سانسور دفاع کنند
من فارغ‌التحصیل رشته زبان و ادبیات فارسی هستم و از همان دوران دانشجویی به نقد ادبی و دنیای کتاب علاقه‌مند بودم. فعالیت حرفه‌ای خودم را از سال ۱۳۹۴ با نوشتن یادداشت‌ها و نقد کتاب در یک وبلاگ شخصی آغاز کردم. پس از کسب تجربه، به عنوان نویسنده و ویراستار با چندین نشریه فرهنگی و ادبی همکاری کردم و اکنون به عنوان دبیر سرویس ادبیات و هنر در یک مجله معتبر فرهنگ و ادب فعالیت می‌کنم. تلاش من این است که پلی باشم بین نویسندگان و خوانندگان و آثار ارزشمند را به جامعه معرفی کنم.