حسرت تارانتینو برای ساخت‌نشدن «سازمان» با بازی رابرت دنیرو

تهران – کوئنتین تارانتینو، کارگردان سرشناس هالیوود، در گفت‌وگویی تازه از یکی از بزرگ‌ترین حسرت‌های حرفه‌ای خود پرده برداشت؛ عدم ساخت نسخه شخصی‌اش از رمان «سازمان» با بازی رابرت دنیرو در نقش اصلی. او تأکید کرد که با گذشت سال‌ها، همچنان آرزو می‌کند ای کاش این پروژه را در دوران اوج همکاری با بازیگران مطرح به سرانجام می‌رساند.

پروژه‌ای که هرگز شکل نگرفت

تارانتینو که بین ساخت فیلم‌های «جکی براون» و «بیل را بکش» حدود شش سال وقفه انداخت، می‌گوید این فاصله طولانی فرصتی طلایی بود که می‌توانست به ساخت «سازمان» اختصاص یابد. او این توقف را نتیجه شهرت بیش از حد خود در آن دوران می‌داند و اکنون با نگاهی به گذشته، از آن به‌عنوان تصمیمی پُرپشیمانی یاد می‌کند.

پشیمانی تارانتینو از نساختن فیلمی با بازی رابرت دنیرو
پشیمانی تارانتینو از نساختن فیلمی با بازی رابرت دنیرو

ترکیب بازیگران رویایی

به گفته او، برنامه این بود که رابرت دنیرو نقش «پارکر» را بازی کند، هاروی کایتل در نقش شریکش ظاهر شود و پم گریر نیز در نقش دختر داستان حضور داشته باشد. اما گذر زمان باعث شد که این ترکیب رؤیایی از دست برود و امروز دیگر امکان اجرای آن با همان بازیگران وجود نداشته باشد.

شیفتگی به رمان‌های ریچارد استارک

تارانتینو که سال‌ها مجذوب مجموعه رمان‌های پارکر نوشته ریچارد استارک بوده، می‌گوید کتاب سوم این مجموعه با عنوان «سازمان» الهام‌بخش اصلی او برای این اقتباس بود؛ اثری که با دو جلد پیشین خود پیوند داستانی دارد و یک سه‌گانه جنایی منسجم را شکل می‌دهد.

پیشینه سینمایی «سازمان»

این رمان پیش‌تر در سال ۱۹۷۳ توسط جان فلین به فیلمی با بازی رابرت دووال، جو دان بیکر و کارن بلک تبدیل شده بود. داستان فیلم درباره یک آدمکش حرفه‌ای به نام «ارل مک‌لین» است که پس از یک سرقت ناموفق، درگیر شبکه‌ای از خیانت و سیاست‌های مافیایی می‌شود و باید برای بقا و حفاظت از گروه خود، خبرچین را شناسایی کند. این نسخه سینمایی به عنوان یک تریلر جنایی خوش‌ساخت و کم‌ادعا شناخته می‌شود که بیش از خشونت تصویری، بر استراتژی و تنش پنهان جهان زیرزمینی تکیه دارد.

حسرتی که باقی ماند

با نزدیک شدن تارانتینو به ساخت دهمین و به‌گفته خودش آخرین فیلمش، او همچنان از «سازمان» به‌عنوان یکی از پروژه‌های محقق‌نشده‌ای نام می‌برد که جای خالی‌اش در کارنامه‌اش احساس می‌شود؛ پروژه‌ای که می‌توانست یکی از آثار شاخص او و همکاری ماندگارش با رابرت دنیرو باشد.

مجله خبری فرهنگ و کتاب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *